Historia Świdnicy. Jak wyglądały dzieje miejscowości w przeszłości?

W trakcie prac archeologicznych znaleziono wykopaliska wskazujące na to, że w około 700 roku p.n.e. na terenie Świdnicy istniała wioska rybacka. W około 990 roku książę Mieszko I włączył obszar dzisiejszej miejscowości do państwa Polan. Od 1164 roku tereny te należały do księstwa wrocławskiego.
Zobacz też: Legendy świdnickie. O spalonym domu
W około XII wieku stworzono drewnianą osadę targową, którą następnie przekształcono w kasztelanię piastową. Pierwsza wzmianka dotycząca uzyskania praw miejskich przez Świdnicę pochodzi z 1267 roku, natomiast najstarsza pieczęć przedstawiająca gryfa z 1280 roku. Podczas gdy miejscowością zarządzało księstwo wrocławskie otrzymała ona wiele przywilejów, które wpłynęły na rozwój miasta. Od 1291 do 1392 roku Świdnica była stolicą niezależnego księstwa świdnicko-jaworskiego, dzięki czemu rozwijała się w dynamicznym tempie, głównie w dziedzinie handlu i rzemiosła.
Zobacz też: Świdnickie legendy. O wieży ciśnień i lwie
W 1284 roku założono pierwszą szkołę, rok później rozpoczęto budowę murów miejskich i bram, a kilka lat później uzyskano prawo do bicia własnych monet. Na początku XIV wieku Świdnica była trzecim co do wielkości miastem na Śląsku, zaraz po Wrocławiu i Legnicy, a zamieszkiwało ją w tym okresie około 9500 osób. W połowie XIV wieku dokonano rozbudowy ratusza, oraz rozpoczęto brukowanie ulic. Pechowym rokiem dla miejscowości był 1313 oraz 1361 roku, w których to Świdnicę opanował pożar.
Zobacz też: Świdnickie legendy. O Parku Młodzieżowym